رفیق

رفیق..

به حرمت سالی که رفت و خاطره شد، به حرمت روزها و ماه ها

و لحظه های که خوشی هاش کم و غم هاش کمتر از خوشی ها،

به حرمت نگاه های سردی که بهم انداختی، به حرمت بخار

لیوان های چای نخورده، به حرمت خنده های برامده از یأس،

برآمده از بحران و مصیبت..به حرمت دلسرد های روزهای گرم،

به چشم های پر، به بغض های فرو داده روزها،

به نمی دونم های که تحویل دادیم به هم، به حرمت نگرانی فردا،

به آروزهای به بلندی شب یلدا به کوتاهی روزهای پاییز و تنهایی مان،

به حرمت شعله های پلاسکو، به تن یخ زده کولبرها،

به شن های نشسته بر گونه به فریاد های زیر آب.

به حرمت خنده های در حبس مانده..،

به یاد بیاور رفیق،

به حرمت سایه های به سایه مان به دویدن های بی مقصدمان

به خیابان های طولانی به شب به سکوت به نور هیاهو.

به حرمت کلمه ها، حرف ها، جمله های ماسیده روی زبانمان.

به حرمت سبز شدنمان در سرما..

به یاد بیاور رفیق..، به گریه ها، حرف ها،

سکوت ، به حرمت سرفه های سنگین ،

به سردرد و گیج رفتن های،به درد گرفتن این قلب لعنتی

به یاد بیاور رفیق..،

به حرمت چشای حلقه شده پر از اشک، به دست های لرزون موقع تایپ،

رفیقبه یاد بیار...،

به صدایی که تویی گوش ها میپچید..

به منی که در درونت هست،

به رنگین کمان بعد طوفان، به گرمی دل های یخ بسته مان،

به شکوفه های درخت گیلاس، چیزی بگو رفیق.

بگو رفیق که شب تمام خواهد شد، بگو فصل رویش دوباره ماست..

..بگو رفیق..

چیزی بگو رفیق

رفیق تو هم رفتی